Daar stond ik dan!

Het moest er een keer van komen. Dat de maat vol was bedoel ik dan. Niet MIJN maat, hoewel ik weet wat je nu denkt en ik niet te trots ben om toe te geven dat daar ook iets aan moet gebeuren, Maar 'de' maat is vol. Nadat ik weer voor een klein fortuin aan direct beschimmelde sinaasappels had gekocht, online werd 'verrast' met goedkope geïmporteerde troep die er op de foto, eerlijk waar, prachtig uit had gezien én onze vuilnisbak werd gecontroleerd door handhavers die vastbesloten leken om te bewijzen dat onze buurt uit grote afval-criminelen bestond, heb ik een besluit genomen! Daar stond ik, met gebalde vuisten van machteloosheid. We zijn inmiddels zo afhankelijk voor alles wat we nodig hebben, dat we niets meer in te brengen lijken te hebben in ons eigen leven. Voor mij is de maat nu vol!

De uitdaging:

Dus ja, dan moet je wat. Met je gebalde vuisten en je woede. Ik begon mezelf toe te spreken als een locale voetbalvader op zaterdagochtend. 'We gaan iets doen. Zo kan het niet langer' beet ik mezelf toe. En, je kent me; ik werd hoe langer hoe enthousiaster van mijn eigen aanmoedigingen. Tegen de tijd dat ik 5 minuten verder was, was ik niet alleen in de stemming om het winnende goal voor het dorp te scoren, maar had ik mijn strijdplan in grote lijnen klaar.

Een 'dat zal ze leren' -gevoel maakte zich van mij meester.

Dat werd echter al snel getemperd door het besef dat ik dan ook moet zorgen dat ik het ga doen. Natuurlijk. Een oplossing was snel gevonden, en daar kom jij op het toneel.

Mijn plan is om binnen een jaar, van 100% afhankelijkheid, naar 100% eigen zeggenschap te groeien. En dan bedoel ik: Zo min mogelijk afhankelijk zijn van regelingen, (zoals voorschriften voor elektrische auto's of zonnepanelen). Van grote bedrijven. Van beschikbare of juist niet beschikbare middelen. Niet meer afhankelijk zijn van gas dat van de andere kant van de wereld moet komen. Niet zitten afwachten of er in de toekomst nog stroom is door een overbelast net. Vervuild water, de slechtste kwaliteit levensmiddelen voor de hoogste prijs en steeds harder moeten werken voor dezelfde koopkracht.

Niet dat ik ook nog maar énig idee heb hoe ik het ga aanpakken, maar het besluit is er! En ik ga je regelmatig (je weet hoe gestructureerd ik ben) vertellen hoe ver ik ben gekomen.

Ik heb zo'n 50 weken om die 100% te bereiken, dus ik heb mezelf een aardig oor aan genaaid, maar wie niet waagt....

En nu?

Zoals je weet kan ik me volledig verliezen in nieuwe uitdagingen, dus nog diezelfde avond vond ik mezelf terug te midden van boeken, tijdschriften, internetpagina's en goede raad.

Om het nog een klein beetje overzichtelijk te houden heb ik de opdracht aan mezelf allereerst maar eens opgehakt in kleinere stukjes.

Stap 1 (week 1 dus) is het verzamelen van informatie. Het lijkt me het minst ón-haalbaar om te beginnen met een moestuin, dus kocht ik, (om tijd te besparen, online) een aantal boeken over moes tuinieren die ogenschijnlijk voor volledige dummies toegankelijk moesten zijn.

Dit is wat ik heb gekocht:

Handboek ecologisch tuinieren De moestuin

De moestuinkalender

De Makkelijke Moestuin 2.0

(Mocht je ze ook willen bestellen; als je het via deze link doet, krijg ik een minimaal percentage en blijft de prijs voor jou gelijk)

En nu is het dus nog maar even afwachten of ik ook daadwerkelijk chocola blijk te kunnen maken van de inhoud.

Terwijl ik het schrijf, bedenk ik me, dat een leven zonder chocolade niet écht een leven genoemd kan worden, dus staat er op mijn lijstje nu het volgende:

Mijn lijstje voor week 1

1. Boeken bestellen over moestuinen.

2. Uitzoeken waar ik meer kan leren over wat er allemaal bij komt kijken. Want boeken zijn soms wel erg ehm...saai

3. Kan je Cacao laten groeien in Nederland?

4. Als dat niet kan, hoe lukt me dat dan toch?

5. Alles lezen of bekijken wat ik kan vinden en daarvan een plan maken voor week 2

6. Zoveel mogelijk dromen en ideeën opschrijven in mijn logboek, zodat ik het later ook nog weet

Op naar week 2

Dus nu staat het zwart op wit. En moet ik wel. Dat heb ik niet heel handig aangepakt zal je misschien zeggen, maar dit is iets wat ik echt heel graag wil. Ik heb allerlei dromen: Stoken op een kachel met brandstof waarvoor ik niet afhankelijk ben van anderen, zelf het allerlekkerste (en eindelijk echt gezonde) brood bakken, een moestuin vol met heerlijke groenten en fruit, die ook nog eens goed voor ons zijn, Nooit meer rennen achter de vuilniswagen aan (omdat we dan geen afval meer hebben)... the list goes on and on...

Nu ga ik weer even verder, want ik wil nog uitzoeken waar ik een cursus kan volgen (ofzoiets), om mijn beschamende tekort aan kennis enigszins aan te vullen. (Hoezo leren we eigenlijk niet meer over dit soort dingen op de basisschool?) en straks moet ik weer mijn armetierige voedingsstof-arme maaltje gaan koken van zwaar bedwelmde boerenkool, groen uitgeslagen aardappels en andere onherkenbare ingredienten. ;)

Ik kan niet wachten om van het voorjaar (hopelijk) te kunnen genieten van de eerste resultaten en in de tussentijd houd ik je op de hoogte!

Tot snel!

Disclaimer:

Alle namen en situaties in deze serie blog's zijn fictief, al lijken ze vaak wel met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid op de dingen die ik werkelijk meemaak.

The struggle is real!

Alle producten die ik noem en waar ik met een affiliate-link naar verwijs,  heb ik feitelijk gekocht en/of uitgeprobeerd.

Ik zal nooit iets promoten waar ik niet daadwerkelijk achter sta.

Scouts-erewoord!

Powered by: