Het 'hout' niet op

Wat was het leuk afgelopen weekend! Echt jammer dat je niet meekon. Voel je je al wat beter?

Ik ben gek op rommelmarkten.. Ik zou het liefst ieder weekend van de een naar de ander struinen.

Ik hoorde tijdens het koffiedrinken daar een vrouw zo'n grappig verhaal vertellen: Ze had met haar man speciaal een grote auto geleend en een aanhanger gehuurd om naar Frankrijk te gaan. Rommelmarkten aflopen. Ze zag het al helemaal voor zich, hoe ze blut, maar met de prachtigste vondsten terug zouden komen. Eiken banken, tafeltjes en troggen van alles wat ze mooi vonden, en dan hun huis volledig opnieuw zouden decoreren.

Na nog wat prachtige omschrijvingen van de reis, bleek dat ze zonder iets terug waren gekomen. Helemaal NIETS? vroeg haar vriendin, terwijl ze haar hand voor haar mond sloeg. 'Helemaal niets!' antwoordde ze.  Ik kon niet anders dan het verhaal voor me zien. Dat zou ook typisch iets voor mij zijn dacht ik nog. Maar ik hield mooi m'n mond. Ik heb van jou geleerd dat het niet netjes is om gesprekken af te luisteren. Dat kwam goed uit, aangezien ik niet persé mijn eigen stommiteiten aan wildvreemden tentoon hoef te stellen

Terug bij de koude klei van ons Vinexbuurt-tuintje dan maar. Ik heb inmiddels een ontwerp gemaakt voor de gewraakte moestuinbakken én we hebben het hout ook al gehaald. We maken ze van Douglas planken en voorlopig ga ik het maar eens proberen met een houten bodem. (waar we natuurlijk wel gaten in boren voor de afwatering). De man bij de bouwmarkt zei dat ik de grond niet rechtstreeks tegen de planken mest doen. maar bijvoorbeeld worteldoek ertussen. Ik moet hem ontzettend verbaasd hebben aangekeken, want hij vervolgde: 'Als je vijverfolie gebruikt krijg je een eh...' hij pauzeerde even: 'een vijver!. 

Stand-up comedy kom je overal tegen.

Dat van die vijver snap ik overigens wel, maar of dat worteldoek nou zoveel verschil maakt zou ik niet weten. Dat laat tenslotte ook water door. Ik ga er nog wat meer over lezen en anders moeten we het maar gewoon proberen.

Ik ben er wel achter gekomen dat zelf maken een heel stuk goedkoper is dan welke kant en klaar bak je ook koopt. Dus misschien gokken we het er gewoon op.

De lat ligt hoog

Ik hoor je denken: wanneer vertelt ze nou over haar ' projectje' waar ze vorige week zo geheimzinnig over deed?

Nou, nu dus.

Ik wilde heel graag mooie naambordjes in de tuin, omdat ik, ik ken mezelf inmiddels een beetje, na twee dagen geen idee meer heb wat waar staat. En met m'n mooie houten bakken en ecologisch verantwoorde keuzes, was goedkope rommel importeren uit een ver land of plastic prikkers bij mijn spruitjes geen optie natuurlijk.

Bij de bouwmarkt zagen ze je hout precies op maat, dus heb ik lange meranti latten af laten zagen op zo'n 20 centimeter, (want anders gaat het met geen mogelijkheid in mijn kleuter-maat-auto'tje}en thuis heb ik er zelf puntjes aan gezaagd. (Nee, er komt geen woordgrap over dat ze daar nog een puntje aan kunnen zuigen)

En nu zit ik met prachtige hardhouten stekers en een heftige vorm van beslissings-verlamming.

Want ik kan ze schilderen (Bestaat er ecologische verf, en zo ja, welke kleur dan?), onbewerkt laten, (maar hoe lang gaan ze dan mee?), in de bijenwas zetten, de namen van de planten er op schrijven, erin branden, stempelen...

Kortom; ze zijn nog niet af. Maar nu al prachtig by the way!

Of sla ik de plank mis?

Toen kwam de uitdaging om mijn plantjes voor te zaaien.Maar waar? De fancy (helaas plastic) bakken met deksel die ik ervoor gekocht heb, moeten op een lichte plek staan, maar niet boven of op de verwarming. Dat vond ik een hele uitdaging, want boven bijvoorbeeld zijn de vensterbanken zo smal, dat ze door de luxaflex al volledig in beslag worden genomen. Ik was al aan het zoeken naar buitenbakken, waar de plantenbakjes dan weer in konden, maar eigenlijk is het daar gewoon nog te vroeg voor, ze moeten eerst nog ontkiemen in een veilige omgeving van zo'n 20 graden. Maar uiteindelijk vond ik na wat omzwervingen toch de ideale plek! De glazen salontafel heeft een, redelijk nutteloze, onderplaat die je alleen gebruikt voor interieurboeken en kersthuisjes als je kinderen nog klein zijn. Ik geef toe: de bakken zijn niet mooi, maar ze staan er perfect. Uit de weg en ze krijgen volop licht. Voor de komende jaren zal ik ben ik bang moeten verhuizen naar een woning met een speciale serre om mijn kleintjes te laten ontkiemen... maar voor nu werkt het.

Ik ben begonnen met tomaat (natuurlijk) en sla, peterselie, bieslook, pastinaak en prei. Alle soorten van mijn lijstje die al in februari gezaaid konden worden. En nu maar afwachten. De grote stapel kartonnen eierdozen die ik via Marktplaats op de kop hebt getikt, werkt in ieder geval uitstekend als kiem-bakjes. De tuinkers en de taugé die ik eerder deze week zaaide op een laagje vochtig keukenpapier, lopen nu al uit!  Dus er gebeurt in ieder geval iets in mijn premature moestuin.

Mijn lijstje voor week 7

1. De moestuinbakken verder afmaken en vullen met de beste aarde die ik kan vinden.

2. Mezelf forceren om de 'life-changing' beslissing over de naambordjes dan toch maar te nemen en te zorgen dat ze klaar zijn zodra de plantjes in de bakken mogen. (kennelijk is het klimaat een maand z'n tijd vooruit, dus ik moet nog gaan opschieten ook).

3. Mijn zaailingen dagelijks toespreken en besproeien met een plantenspuit. Ik heb alleen geen idee waar je het met een zaadje over moet hebben. Klassieke muziek schijnt ook te helpen heb ik gelezen. Daar houd ik het de eerste tijd dan maar even bij, tot we een beetje een relatie hebben ontwikkeld.

4. Nadenken over combinaties in de uiteindelijke bakken. In het boek combinatieteelt van Bob Flowerdew (toepasselijk) heb ik van alles gevonden over planten die wel of juist niet naast elkaar willen staan. Ontzettend boeiend, maar dat wordt nog een pittige planning om alles op de juiste plek in de vakken te krijgen.

Op naar week 8

Er begint langzaam maar zeker vorm te komen in stap 1 van mijn reis; de moestuin. Zodra de zaadjes zich tot kleine plantjes hebben ontwikkeld, het ein-de-lijk ophoudt met regenen en de eerste zonnestralen de aarde opwarmen, kan het feest echt gaan beginnen. In de tussentijd staan de karton-blokken te drogen op de verwarming en bespaar ik op gas door het eten zo vaak mogelijk heel langzaam te laten garen op mijn schattige petroleumstel! Heb je enig idee hoe zuinig dat is? Er is nog nauwelijks lampolie verdwenen uit het reservoir, terwijl ik het vlammetje toch zeer regelmatig heb branden. Ik vind het helemaal leuk!

Als ik zo vrij mag zijn om mezelf een spreekwoordelijke veer in m'n kont te steken, vind ik dat ik weer aardig stappen heb gezet.

Met de spannende horde van het voorzaaien 'in the pocket', de moestuinbakken bijna gereed voor gebruik en het begin van mijn hardhouten tuinstekers ben ik er helemaal klaar voor en kan ik me langzaam maar zeker gaan storten op de volgende stap. Zo'n 3% meer zelfvoorzienend kan ik mezelf dus denk ik wel toezeggen.

Nog 80% en zo'n 43 weken te gaan en ik krijg er eigenlijk per dag meer zin in!

en in de tussentijd houd ik je op de hoogte!

Tot snel!

Sommige (lang niet alle) linkjes zijn affiliatelinks, wat betekent dat wij een minieme vergoeding

krijgen (die we inzetten voor een goed doel) en voor jou de prijs hetzelfde blijft. Win-win dus!

Disclaimer:

Alle namen en situaties in deze serie blog's zijn fictief, al lijken ze vaak wel met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid op de dingen die ik werkelijk meemaak.

The struggle is real!

Alle producten die ik noem en waar ik met een affiliate-link naar verwijs,  heb ik feitelijk gekocht en/of uitgeprobeerd.

Ik zal nooit iets promoten waar ik niet daadwerkelijk achter sta.

Scouts-erewoord!

Powered by: