De meligheid neemt toe

Nu mijn eerste (moestuin-) ei is gelegd, kan ik me wat meer gaan richten op andere dingen. De houten bakken staan klaar voor gebruik, de zaailingen worden dagelijks met motiverende leuzen toegejuicht en de houten naam-stekers zijn liefdevol geschuurd en geverfd en wachten met spanning op een plekje in de uiteindelijke tuin.

Tijd voor een nieuw project.

Na lang wikken en wegen besloot ik, zal dat toch ook met voedsel te maken moeten hebben. Eerst ben ik mijn licht maar eens gaan opsteken op het gebied van brood bakken. Tenslotte heb ik me al een beetje verdiept in zuurdesem via Masterclass en hebben we hier een locale molen waar de enthousiaste molenaar je van alles kan vertellen over meel. Na een hilarisch gesprek over brood, waarin hij bezoekers citeerde met vragen zoals: 'mijn zuurdesem ruikt een beetje zuur?' en 'mag ik een beetje zemelen van u?' ging ik melig naar huis met een papieren zak met volkorenmeel en een bloemlezing over molens.

Ik heb er zin in, maar ook hier valt weer een hele hoop te leren!

Zuurdesem

Allereerst zal ik dus een 'starter' moeten maken. Dat is een zeer nauwkeurig werkje, waarna je geacht wordt de rest van je leven geen vakantie meer te nemen, omdat het zuurdesem, net als kinderen huisdieren en kamerplanten, dagelijkse verzorging nodig heeft. Dat was wel even slikken.

Wist je dat er in scandinavië letterlijk zuurdesem-hotels zijn? Je kunt daar je gekoesterde goedje achterlaten in de handen van capabele zuurdesem-verzorgers. Ik leer voortdurend dingen op deze reis die ik niet voor mogelijk had gehouden.

Maar ondanks duistere toekomstvoorspellingen op het gebied van mijn persoonlijke vrijheid, ben ik er toch maar aan begonnen.

Allereerst zocht ik een grote weckpot, en mijn zak met puur volkorenmeel van de molen. In de pot heb ik 50 gram meel gedaan, en 50 gram water. Nu is het de bedoeling dat ik iedere dag, op dezelfde tijd, de inhoud terugbreng naar 50 gram en het restant 'voed' met 50 gram meel en 50 gram water. Uiteindelijk zal ik dus een gefermenteerd, gerezen en zuur-ruikend goedje overhouden, waarmee ik brood zal kunnen gaan bakken.

Ik ben heel benieuwd en houd je op de hoogte.

Het antwoord is altijd chocolade

Omdat Rome ook niet in een dag is gebouwd en ik (vind ik) al vreselijk mijn best doe, ben ik bezweken voor een hemels recept voor chocoladetruffels. (toegegeven, het is niet erg gezond, noch persé zelfvoorzienend, maar omdat ik ze niet kant en klaar in de winkel kocht, kon ik mijn geweten prima sussen). En ze zijn echt zoveel lekkerder als je ze zelf maakt.

Het recept komt van een bakkerij in Reeuwijk, waar ik afgelopen weekend een workshop heb gevolgd. (Dat staat niet in onze buitenleven-Agenda, maar je kan ze altijd mailen voor de data) Het is naast verrukkelijk, ook ontzettend eenvoudig.

Ingrediënten:

250 gr. slagroom

320 gr. roomboter Voeg de poedersuiker aan de boter toe en

400 gr. poedersuiker

Rasp van een limoenschil

Een grote vanillestok

400 gr.pure chocolade

Cacao

Werkwijze:

Doe de boter in een kom en verwarm het langzaam al roerend tot de boter zalvig is. Voeg de poedersuiker aan de boter toe en mix het door elkaar.Verwarm de slagroom voorzichtig tot 20 a 25 graden en voeg het beetje bij beetje aan het boter-suikermengesel toe, voortdurend roerend. Nu de inhoud van het vanillestokje en de limoenrasp toevoegen en enige tijd kloppen tot het luchtig wordt. Hoe witter hoe luchtiger.

(mocht de massa schiften, verwarm het dan een beetje bij, als het slap wordt, op laten stijven in de koeling.

Spuit het mengsel met een spuitzak op bakpapier en laat ongeveer 1 uur in de vriezer opstijven.

Smelt de chocolade au bain marie tot 40 graden, haal de opgevroren vulling erdoorheen en leg ze op een bedje van cacaoZodra de chocolade iets verder is gestold kunnen ze er verder doorheen gerold worden en in een zeef gedaan om de overtolloge cacaio te verwijderen. Daarna kan je proberen ze in de koelkast te bewaren, maar waarschijnlijk redden ze dat niet...

Sander, die de workshop gaf, heeft me ook direct uit de droom geholpen. Cacao bonen groeien niet in het Nederlands klimaat. Als je je erop toelegt zou in een kas theoretisch mogelijk kunnen zijn, maar het is dus niet iets wat je even doet. Daar gaat mijn hoop.

Al met al een bevredigende week, dus voor komende week heb ik onder meer de volgende dingen op mijn lijstje staan:

Mijn lijstje voor week 8

1. Elke dag op dezelfde tijd mijn zuurdesem 'voeden'.

2. Ongelofelijk genieten van mijn verse onverantwoorde, maar zelfgemaakte, dus ... vooruit... slagroom-chocoladetruffels.

3. Dagelijks mijn zaailingen besproeien en toejuichen en hopen dat ze ervan gaan groeien.

4. Regelmatig mijn karton-briketten die op de verwarming liggen te drogen omdraaien.

5. Gaten maken in de bodem van de moestuinbakken en ze vullen met potgrond

Op naar week 9

 Het was een culinair bevlogen week! Ik ben ontzettend benieuwd naar mijn zuurdesem. Maar behalve wat onderhoud, het opstarten van het zuurdesem en mijn zelfbedrog op het gebied van 'home-made' chocoladetruffels heb ik niet erg grote stappen gemaakt op het gebied van zelfvoorziennend zijn.

Nog 80% en zo'n 42 weken te gaan. Ik durf er voor m'n goede fatsoen deze week geen ' punten' aan toe te voegen, dus houden we het maar op 80 en in de tussentijd houd ik je op de hoogte!

Ik wens je een fijne, en hopelijk eindelijk droge week.

Tot snel!

Sommige (lang niet alle) linkjes zijn affiliatelinks, wat betekent dat wij een minieme vergoeding

krijgen (die we inzetten voor een goed doel) en voor jou de prijs hetzelfde blijft. Win-win dus!

Disclaimer:

Alle namen en situaties in deze serie blog's zijn fictief, al lijken ze vaak wel met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid op de dingen die ik werkelijk meemaak.

The struggle is real!

Alle producten die ik noem en waar ik met een affiliate-link naar verwijs,  heb ik feitelijk gekocht en/of uitgeprobeerd.

Ik zal nooit iets promoten waar ik niet daadwerkelijk achter sta.

Scouts-erewoord!

Powered by: